Tijdens het Dutch Lapétus project die in 2001 begon, werden er onderwijs levels bij rijbewijsleerlingen ontdekt die niet direct herkenbaar waren. Dit komt omdat deze in een vroeg stadium als kenmerken van rijbewijsleerlingen werden gezien en al gauw als persoonlijkheden van rijbewijsleerlingen werden aangemerkt.
Uit latere pilots bleek dat tekortkomingen over kennis van deze onderwijs levels de oorzaak was van verschillende rijles problemen bij rijbewijsleerlingen die er eerst niet waren. Dit toonde aan dat constateringen en conclusies niet te snel getrokken konden worden, zonder daarbij onderzoek en ontwikkeling te verrichten. We hadden in het buitenland gezocht naar projecten, maar we konden geen informatie vinden die leidde naar verbetering.
Er werden deskundigen uit het onderwijs en verkeerspsychologen bij de pilots betrokken om mee te denken over het oplossen van rijles problemen. Leuke theorieën, maar dit haalde niets uit.
Onderwijs en toets processen op scholen bleken andere leerlijnen te zijn dan leerlijnen van rijbewijsleerlingen. Ook het samenvoegen van (de beste) rijopleiding en toegevoegde leerlijnen leiden niet tot betere resultaten. Ook verkeerspsychologen onderschatten de betere rijinstructeurs die hun vak goed verstaan.